ႏွင္းပြင့္တိုင္းျပည္

ကၽမခ်စ္တဲ့မက္ႏိုးလီယားရဲ ့ အဓိပယ္ဟာ nobility,preserverance and nature of love တဲ့။
က်မအေတြးကေတာ့ ဒီပန္းေလးကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ အင္မတန္ျကိုးစားတဲ့ မိန္းမေတြကို ကိုယ္စားျပဳသင့္တယ္ထင္တယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ က်မ အေမကို အဲ့ပန္းေလးေပးခ်င္လိုက္တာ။ က်မေမေမဟာ က်မတို့အတြက္ သူ ့မာနေတြ၊ေပ်ာ္ရြင္မွုေတြကိုရင္းႏွီးခဲ့တာပါ။ခုဆိုေမေမဟာ brain cuma last stage ကိုေရာက္ေနပါျပိ။ သူ ့ဘ၀မွာ က်မကိုေမြးတုန္းကတစ္ျကိမ္ ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ 4ႏွစ္က တစ္ျကိမ္ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ကုသခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ ့ကိုဆရာ၀န္မက 6လသာ အသက္ရွင္မယ္လို့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ အေမဟာ က်မတို ့ကိုစိတ္မခ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေျကာင့္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို အသက္ရွင္ခဲ့ပါတယ္။ ခုတစ္ခါ သူ ေရာပါျပန္စေနပါျပီ။
သူမနက္တိုင္းေခါင္းမူးပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ က်မေမာင္ေလးအတြက္ မုန့္၀ယ္မျပတ္ပါဘူး။က်မ
ကေခါင္းမာပါတယ္။ သူကက်မကိုလည္းစိတ္မခ်ႏိုင္ျပန္ပါဘူး။အမွန္က အေမ့ရင္ေတြကြဲေျကဖူး
တာက်မတို့ အသိဆံုးပါ။ အေမ ဘာေတြစြန့္လြတ္ထားတယ္ဆိုတာေကာေပါ့။ အေမ က သူ ခံစားေနတာေတြကိုမျပခဲ့ပါဘူး ခုထိေလ။ခုဆိုသူ ့နားက အရည္ေတြထြက္ေနတယ္။မ်က္စိကမျမင္
ရေတာ့ဘူး။ေခါင္းက အက်ိတ္ေျကာင့္ေလ။ဒါေပမဲ့ အေမဟာ က်မကိုမုန့္ဖိုးေပးမျပတ္ေသးဘူး။
က်မညဘက္အျပန္ေနာက္က်ရင္ေစာင့္တံုးပါပဲ။ ဒီဘေလာ့ေလးရွိမွန္းေတာင္ေမေမမသိပါဘူး။
သဴကအင္တာနက္ဆိုတာဘာမွန္းေတာင္မသိရွာပါဘူး။အေမဟာ က်မအဖို့ေတာ့ ဒုကၡ ေတြ ေသာကေတြျကံုတိုင္း ရပ္တည္ေပးခဲ့သူပါ။သူသာမရွိေတာ့ရင္ က်မဘယ္လိုေနရမလဲဆိုတာ မေတြး၀ံပါဘူး။ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ျကံုတဲ့အခါ သမီးစားဖို့ဆိုျပီး ဟင္းထည့္ေပးမယ့္ေမေမ၊ မနက္စာ
မမွီတဲ့အခါ ထမင္းခ်က္ေပးဖို့ အေဒၚကိုခိုင္းတဲ့ေမေမ( အေဒၚကမနက္ထမင္းထခ်က္မေပးခ်င္ပါ)
ပိုက္ဆံမရွိတဲ့အခါ ေမျကီး သမီးကိုပိုက္ဆံေပးပါဦးလို့ ေျပာခြင့္မရွိေတာ့တဲ့အခါ ။ ပင္ပန္းျပီး
၀မ္းနည္းတဲ့အခါ အေမက သီခ်င္းဆိုျပတတ္ပါတယ္။က်မကိုျကိုးစားဖို့ေပါ့။

က်မအလုပ္ကခြင့္မရပါဘူး ။ တစ္လမွတစ္ရက္သာပ်က္ခြင့္ရွိပါတယ္။ေမေမက သူ ့အေျခအေန
မေကာင္းဘူးဆုိတာသိပါတယ္။ဒါေျကာင့္ သူ ့နားမွာေနေစခ်င္ပါတယ္။ က်မမွာ အလုပ္တစ္ခု
၇ွိမွျဖစ္မယ္ဆုိတာလည္းသိေတာ့ သ ူမေျပာပါဘူး။က်မကေတာ့ အလုပ္လုပ္ ျပန္လာ ထမင္းစား
အိပ္နဲ့ပါ။သူ က်မကိုညဘက္လာလာျကည့္တာကိုလည္းမသိခဲ့ပါဘူး။အေမဟာ ညဘက္ထထျပိး
ခုဆိုသားသမီးေတြကိုလိုက္ျကည့္ရွာပါတယ္။ သူ ခြဲခြာသြားေတာ့မွာလားဟင္။

ဒီ မက္ႏိုလီယားေတြဟာအေမ့အတြက္ပါ။ အေမဟာ ျမင့္ျမတ္တယ္။ သားသမီးေတြအတြက္ ေလာကဓံကိုျကံျကံခံ ခဲ့တယ္။အေမဟာ ခ်စ္ျခင္းရဲ့ျပယုပ္ျဖစ္တယ္။က်မဟာခုထိ မိဘကို တစ္ျပားမွျပန္မအပ္တဲ့ မိုက္တဲ့သမီးျဖစ္ေပမဲ့ က်မ ေမေမကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။

ငါေစာင့္ေနတယ္။ ငါ့အိမ္မက္ေတြပ်ံသန္းႏိုင္မယ့္ေန့

ငါေစာင့္ေနတယ္။ အျပံဳးေတြအသက္၀င္မယ့္ေန့

ငါေစာင့္ေနတယ္။ နာက်င္ျခင္းဆိုတာမရွိေတာ့မယ့္ေန့

ငါေစာင့္ေနတယ္။ငါ့ဘ၀ ငါ့လက္ထဲျပန္ေရာက္မယ့္ေန့


လူမသတ္ မခို း ဘယ္သူ ့ကိုမွ ဘ၀မဖ်က္ခဲ့ေပမယ့္

ငါကေထာင္က်ခဲ့သူပါ။

အမွားခ်င္းတူရင္ေတာင္ ငါကပိုမွားတယ္။

အငိုခ်င္းတူရင္ေတာင္ ငါကသနားစရာမေကာင္းဘူး။

အေပ်ာ္ခ်င္းတူရင္ေတာင္ ငါနဲ့မထိုက္တန္ဘူး။

ငါ့ရင္ေတြနာလည္း အဲ့ဒါငါ့အတြက္ဆုလာဘ္တဲ့ေလ။

ေသရတာ ရွင္ရတာထက္လြယ္တယ္။

ငိုရတာ ရယ္ရတာထက္လြယ္တယ္။

တစ္ခုကိုရဖို ့ ငါစြန့္လြတ္ရတာမ်ားတယ္။

ေမ်ာ္လင့္ေပမယ့္ မရတာမ်ားတယ္။

ရယူဖို ့ျကိုးစားတာထက္ စြန့္လြတ္လိုက္တာက ငါ့အတြက္ထိုက္တန္တယ္။

                  သူ



သူ အသက္ရွဳေနတဲ့ေလထုကိုခ်စ္တယ္
သူ ရပ္တည္ေနတဲ့ေျမျကီးကိုခ်စ္တယ္
သူ ရဲ့အျပံဳးေတြကိုခ်စ္တယ္
သူ ရဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုလည္းခ်စ္တယ္
သူ ယံုျကည္တာေတြကိုလည္း ခ်စ္တယ္
သူ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြကိုလည္းေမွ်ာ္လင့္ခ်င္တယ္
သူနဲ့အတူတူပဲ ဒီဘ၀ ဒီခရီးကို ကုန္ဆံုးခ်င္ေတာ့တယ္
သူ ငိုရင္လိုက္ငိုျပီး သူ ရယ္တဲ့အခါ သူအျပံုဳးကိုျကည့္ေနခ်င္တယ္
သူ နာက်င္တဲ့အခါ သူ ့ကို အားေပးျပီး ေနခ်င္တယ္
မနက္ခင္း ေနျခည္ေတြျဖာေနတဲ့အခ်ိန္ သူ နဲ့အတူတူလမ္းေလၽႊာက္ခ်င္တယ္
သူ ့ပခံုးကိုမွီျပီး ဘ၀ရဲ့အခက္အခဲေတြအေျကာင္းေျပာျပခ်င္တယ္
၀မ္းနည္းတဲ့အခါ ပင္ပန္းတဲ့အခါ သူ ရင္ခြင္မွာမွီျပီး တိုင္တည္ခ်င္တယ္
သူ ရင္ခြင္မွာပဲ ေနာက္ဆံုးအသက္ရွုသြားခ်င္ေတာ့တယ္